środa, 24 lutego 2016
sobota, 20 lutego 2016
Jak zrobić termometr?
W zeszłym tygodniu omawiałam z uczniami tematykę ciepła i zimna. Uczyliśmy się, oczywiście jak odczytywać temperaturę na termometrze i omówiliśmy zasadę działania termometru rtęciowego. A żeby wszystko było zupełnie jasne, sami wykonaliśmy swoje termometry. Jest to bardzo proste, więc zachęcam Was do zrobienia ich z Waszymi dzieciaczkami. Ja na pewno powtórzę zabawę w domu, z moimi starszakami.
Potrzebne będą:
- szklana butelka
- słomka
- barwnik (ja użyłam czarnego atramentu)
- marker
- woda
- plastelina
1. Butelkę napełniamy wodą prawie do pełna i zabarwiamy ją.
2. Wkładamy słomkę i szczelnie zaklejamy plasteliną otwór butelki.
3. Ostrożenie dmuchamy w słomkę, aż woda będzie widoczna w słomce.
4. Zaznaczamy poziom wody markerem na słomce.
5. Stawiamy butelkę blisko kaloryfera i obserwujemy. Efekty- po około minucie :)
Mojej klasie eksperyment bardzo się podobał i niektórzy kilka razy przestawiali butelkę od kaloryfera do otwartego okna i z powrotem :)
Potrzebne będą:
- szklana butelka
- słomka
- barwnik (ja użyłam czarnego atramentu)
- marker
- woda
- plastelina
1. Butelkę napełniamy wodą prawie do pełna i zabarwiamy ją.
2. Wkładamy słomkę i szczelnie zaklejamy plasteliną otwór butelki.
3. Ostrożenie dmuchamy w słomkę, aż woda będzie widoczna w słomce.
4. Zaznaczamy poziom wody markerem na słomce.
5. Stawiamy butelkę blisko kaloryfera i obserwujemy. Efekty- po około minucie :)
Mojej klasie eksperyment bardzo się podobał i niektórzy kilka razy przestawiali butelkę od kaloryfera do otwartego okna i z powrotem :)
sobota, 13 lutego 2016
Walentynkowe drzewka
W związku z Walentynkami zrobiłam wczoraj z moją klasą szybką pracę plastyczną- walentynkowe drzewka. Szybkie i przyjemne :)
Potrzebne są:
- biały lub brązowy papier techniczny
- czerwony i zielony papier
- klej, nożyczki
1. Kartkę A4 układamy pionowo i na dole rysujemy prostokąt o szerokości kartki i wysokości ok.5-8 cm.
2. Na prostokącie odrysowujemy swoją dłoń. Jeśli papier jest biały, to ją kolorujemy na brązowo. My dodatkowow narysowaliśmy pisakiem linie, imitujące korę.
3. Wycinamy dłoń, na dole przyklejamy trawę- prostokąt ponacinany na jednym z dłuższych boków.
4. Wcinamy serduszka i przyklejamy je na dłoni
5. Sklejamy krótsze boki prostokąta, tworząc z nich podstawę naszego drzewka.
Gotowe!
Pomysł zaczerpnęłam z jakiejś zagranicznej strony www, ale niestety nie pamiętam, z jakiej :)
Potrzebne są:
- biały lub brązowy papier techniczny
- czerwony i zielony papier
- klej, nożyczki
1. Kartkę A4 układamy pionowo i na dole rysujemy prostokąt o szerokości kartki i wysokości ok.5-8 cm.
2. Na prostokącie odrysowujemy swoją dłoń. Jeśli papier jest biały, to ją kolorujemy na brązowo. My dodatkowow narysowaliśmy pisakiem linie, imitujące korę.
3. Wycinamy dłoń, na dole przyklejamy trawę- prostokąt ponacinany na jednym z dłuższych boków.
4. Wcinamy serduszka i przyklejamy je na dłoni
5. Sklejamy krótsze boki prostokąta, tworząc z nich podstawę naszego drzewka.
Gotowe!
Pomysł zaczerpnęłam z jakiejś zagranicznej strony www, ale niestety nie pamiętam, z jakiej :)
niedziela, 7 lutego 2016
Ocena koleżeńska
Dawno nie było żadnego posta na temat Oceniania Kształtującego. Dzisiaj chciałam więc podzielić się z Wami moim zdaniem na temat oceny koleżeńskiej i pomysłem, jak to wykorzystać w klasie.
Zacznę od tego, jak rozpoczęłam pracę nad oceną z moją klasą. Od początku roku konsekwentnie wykorzystuję elementy OK, choć klasę przejęłam po koleżance i dzieci nie były do tego przyzwyczajone. Mimo to, szybko podłapały niektóre elementy (niestety, nie wszystkie i metodniki nadal służą im głównie do niszczenia :(). Od początku oceniam ich na dwa sposob- mniejsze prace. np. zadania domowe czy kartkówki oceniam kształtująco- czyli przy pomocy informacji zwrotnej. Podsumowujące, np. duże spradziany- oceną wyrażoną stopniem. Dzięki temu dzieci wiedziały już, że ocena składa się z czterech informacji:
- co dobrego
- co do poprawienie
- informację, jak należy to poprawić
- jak uczeń może doskonalić swoje umiejętności
Jeśli ktoś chciałby doczytać więcej na temat IZ (informacji zwrotnej), polecam ten skrypt. Na blogu pojawi się jeszcze na pewno post na ten temat- o różnych formach IZ.
Wczoraj podyktowałam dzieciom do zeszytów 3 zdania notatki z lekcji. Zapisywali je samodzielnie w zeszytach. Kiedy wszyscy byli gotowi, poprosiłam, żeby zamienili się zeszytami w parach i wzięli kolorowe długopisy. Poinformowałam ich, że będą oceniali pracę kolegi. W pierwszym odruchu krzyknęli "Hura!". Później przyszła chwila refleksji- przecież kolega oceni też mnie. W oczach niektórych dzieci zauważyłąm strach. Wyjaśniłam więc, że oceniami tylko pracę kolegi, a nie kolegę. Poza tym, oceniami go według ściśle określonych kryteriów. Zanim zabrali się do pracy, podyktowany wcześniej tekst pojawił się na ekranie w sali. Dzięki temu miałam pewność, że dzieci poprawnie wykonają zadanie. W czasie, kiedy poprawiali, rozdałam im karty do oceny. Ich zadaniem było teraz podsumowanie swojej oceny- zaznaczenie odpowiedzi na kilka pytań. Wypełniony arkusz wklejali do zeszytu kolegi. Na samym końcu mieli króciutko podsumować ocenę- odpowiadali na dwa pytania: Co dobrego jest w pracy kolegi i co kolega musi jeszcze poćwiczyć.
Muszę przyznać, że mimo iż moja klasa jest raczej mało zgrana, ocena wyszła bardzo dobrze. Dzieci przyłożyły się do swojego zadania i starały się wykonać je jak najlepiej.
W efekcie tego zadania:
- ja mam mniej pracy przy sprawdzaniu (oczywiście, na koniec zebrałam zeszyty do sprawdzenia, ale praca jest już oceniona, więc kontroluję już tylko, czy sprawdzenie było bezbłędne)
- dzieci poczuły się ważne
- słabi uczniowie nie stresowali się tak bardzo, jak kiedy to ja sprawdzam zeszyty (chociaż wiedzieli, że ostatecznie i tak je zabiorę)
- zadanie było dla dzieci atrakcyjne
- dzieci uczą się takiego oceniania pracy innych, żeby była to kontruktywna krytyka, z której będzie wynikać coś dobrego i która nie popsuje ich relacji. To ważna lekcja na przyszłość.
Jeśli chcecie poczytać więcej na temat oceny koleżeńskiej, to polecam ten skrypt.
I oczywiście, były perełki w postaci komentarza pod pracą: "Kuba, dobrze zrobiłeś. Kuba, masz dużo błędów." :) Ale przecież początki nie muszą być proste, a nauczyć się trzeba wszystkiego, także dobrego oceniania pracy innych. Jeśli więc ktoś sie waha czy wykorzystać ocenę koleżeńską na swojej lekcji, zachęcam do spróbowania. Moim zdaniem warto.
Zacznę od tego, jak rozpoczęłam pracę nad oceną z moją klasą. Od początku roku konsekwentnie wykorzystuję elementy OK, choć klasę przejęłam po koleżance i dzieci nie były do tego przyzwyczajone. Mimo to, szybko podłapały niektóre elementy (niestety, nie wszystkie i metodniki nadal służą im głównie do niszczenia :(). Od początku oceniam ich na dwa sposob- mniejsze prace. np. zadania domowe czy kartkówki oceniam kształtująco- czyli przy pomocy informacji zwrotnej. Podsumowujące, np. duże spradziany- oceną wyrażoną stopniem. Dzięki temu dzieci wiedziały już, że ocena składa się z czterech informacji:
- co dobrego
- co do poprawienie
- informację, jak należy to poprawić
- jak uczeń może doskonalić swoje umiejętności
Jeśli ktoś chciałby doczytać więcej na temat IZ (informacji zwrotnej), polecam ten skrypt. Na blogu pojawi się jeszcze na pewno post na ten temat- o różnych formach IZ.
Wczoraj podyktowałam dzieciom do zeszytów 3 zdania notatki z lekcji. Zapisywali je samodzielnie w zeszytach. Kiedy wszyscy byli gotowi, poprosiłam, żeby zamienili się zeszytami w parach i wzięli kolorowe długopisy. Poinformowałam ich, że będą oceniali pracę kolegi. W pierwszym odruchu krzyknęli "Hura!". Później przyszła chwila refleksji- przecież kolega oceni też mnie. W oczach niektórych dzieci zauważyłąm strach. Wyjaśniłam więc, że oceniami tylko pracę kolegi, a nie kolegę. Poza tym, oceniami go według ściśle określonych kryteriów. Zanim zabrali się do pracy, podyktowany wcześniej tekst pojawił się na ekranie w sali. Dzięki temu miałam pewność, że dzieci poprawnie wykonają zadanie. W czasie, kiedy poprawiali, rozdałam im karty do oceny. Ich zadaniem było teraz podsumowanie swojej oceny- zaznaczenie odpowiedzi na kilka pytań. Wypełniony arkusz wklejali do zeszytu kolegi. Na samym końcu mieli króciutko podsumować ocenę- odpowiadali na dwa pytania: Co dobrego jest w pracy kolegi i co kolega musi jeszcze poćwiczyć.
Muszę przyznać, że mimo iż moja klasa jest raczej mało zgrana, ocena wyszła bardzo dobrze. Dzieci przyłożyły się do swojego zadania i starały się wykonać je jak najlepiej.
W efekcie tego zadania:
- ja mam mniej pracy przy sprawdzaniu (oczywiście, na koniec zebrałam zeszyty do sprawdzenia, ale praca jest już oceniona, więc kontroluję już tylko, czy sprawdzenie było bezbłędne)
- dzieci poczuły się ważne
- słabi uczniowie nie stresowali się tak bardzo, jak kiedy to ja sprawdzam zeszyty (chociaż wiedzieli, że ostatecznie i tak je zabiorę)
- zadanie było dla dzieci atrakcyjne
- dzieci uczą się takiego oceniania pracy innych, żeby była to kontruktywna krytyka, z której będzie wynikać coś dobrego i która nie popsuje ich relacji. To ważna lekcja na przyszłość.
Jeśli chcecie poczytać więcej na temat oceny koleżeńskiej, to polecam ten skrypt.
I oczywiście, były perełki w postaci komentarza pod pracą: "Kuba, dobrze zrobiłeś. Kuba, masz dużo błędów." :) Ale przecież początki nie muszą być proste, a nauczyć się trzeba wszystkiego, także dobrego oceniania pracy innych. Jeśli więc ktoś sie waha czy wykorzystać ocenę koleżeńską na swojej lekcji, zachęcam do spróbowania. Moim zdaniem warto.
