Surowe jajko bez skorupki

I znowu trochę poeksperymentowaliśmy. Tym razem z jajkiem. Nie ostatni raz, bo już mamy kupiony zestaw jajek do kolejnych zabaw :)

Do zabawy będę potrzebne:
- szklanka
-ocet
-jajko
opcjonalnie:
- szczypce
-pojemnik plastikowy

Jajko wkładamy do szklanki i zalewamy octem. I właściwie to koniec pracy. Teraz obserwujemy i czekamy. Wszyscy wiedzą, że to sprawia dzieciom najwięcej trudności.
My sobie jeszcze opisaliśmy jajko. Dzieci określiły je kilkoma przymiotnikami:
- okrągłe
- twarde
- delikatne
-gładkie

Już po chwili widać bąbelki na powierzchni skorupki

Po kilku godzinach w kuchni roznosi się piękny aromat octu.... :)

Na powierzchni octu pojawiła się piana,  a samo jajko pływa

Po ok.24 godzinach znowu zaglądamy do jajka. Zapachy cudne :)

Moje dzieci z tych, co się brzydzą, więc do wyjęcia jajka ze szklanki użyliśmy drewnianych szczypiec.

Od razu zauważyliśmy zmiany:
- jajko nie ma skorupki
- jest przezroczyste, widać wyraźnie żółtko
- jest miękkie
- nie jest już delikatne, tylko elastyczne, gumowe jak kauczuk

Kiedy je trzymamy, żółtko zawsze przepływa w górę

Można się nim świetnie bawić zduszając....

ale tylko do czasu :)

No to koniec z jajami na dziś :)

I w tym momecie padło z ust moich dzieci nieśmiałe pytanie: Robimy jeszcze raz? :)

Post powstał z myślą o projekcie Wakacyjne piątki z eksperymentami

Za tydzień znowu będzie u nas jajecznie. W końcu piątek zobowiązuje :)

Eksperyment piątkowy po długiej ciszy

Wracamy po długiej ciszy na blogu. Powód był prosty- dzieci miały ode mnie urlop :) Ale teraz już są i z przyjemnością przyłączamy się do projektu Wakacyjne piątki z eksperymentami, organizowanego przez Karolową i Frankową mamę.

Dzisiaj miało być ambitnie i ciekawie dla Krzysia, miłośnika Gwiezdnych wojen. Pomysł na eksperyment z wodą, mlekiem i latarką znalazłam tutaj. Niestety, spektakularnego efektu nie udało nam się osiągnąć, mimo kilku prób.

Do eksperymentu potrzebne są:
- szklane naczynie
- latarka lub inne źródło światła
- woda
- mleko

Do szklanki wypełnionej wodą przykładamy latarkę i opisujemy (my sobie narysowaliśmy),jak wygląda wiązka światła, która przeszła przez wodę. Potem do wody dolewamy troszkę mleka (dosłownie troszkę,bo my przesadziliśmy i musieliśmy rozrzedzać :)) i znowu przykładamy źródło światła. Porównujemy efekty.

 I chwila konsternacji, bo nie wiadomo co teraz narysować, skoro nic nie widać :)

Podejście drugie- szklanki zamiast słoika.
Przy okazji zrobiliśmy sobie tęczę.

 Tu widać maleńką wiązkę, ale nazwanie tego mieczem świetlnym ( a tym skusiłam Krzysia do zabawy) to przesada.

Wyjaśnienie było bardzo skomplikowane,więc to uprościłam, tłumacząc dzieciom, że promień światła z latarki ugiął się na cząsteczkach mleka i dlatego światło teraz inaczej pada. Powiedziałam im też, że to zjawisko nazywa się stożkiem Tyndalla.
Ciekawe, ile z tego zapamiętają. Pewnie niewiele, ale grunt, że zrobiliśmy znowu coś razem. Ostatnio mało tego było, bo albo ich nie ma w domu, albo są, ale i tak ich nie ma, bo są u sąsiadów :) Kolejny eksperyment zrobimy razem z naszą małą sąsiadką.

A takie zdjęcie było na stronie z opisem eksperymentu:

Niestety, daleko nam do tego efektu. Ale nie zamierzamy się poddawać i jutro spróbujemy jeszcze raz.